Vanmorgen geen ontbijt op bed. Het hotel vond het niet nodig en stuurde ons de straat op. Om de hoek bij een patisserie een ontbijtje gescoord. Stelt hier gewoon weinig voor.

Met de motor naar de medina van Meknes gereden en getracht de laatste boodschppen te doen. Maar was toch wel weer zoeken.

Meknes is veel minder in trek bij toeristen en daarom eigenlijk wel leuk, authentieker. Het aanbod van de souks is overigens wel overal hetzelfde en veel van het zelfde.

Weer dwalen door een doolhof tot we het rond de middag wel gezien hadden.

Even wat drinken (jus d' orange is hier volop te krijgen en is echt uitgeperste sinaasappel) en dan weer op de pedalen.

Eerst volgden we Lonely Planet en zochten we naar Volubilis. Een van de topattracties van dit land: een ruine uit de Romeinse tijd. Waarom kunnen die Romeinen hun spullen niet eens gewoon netjes achter laten? We spraken een Gallier die er meer van scheen te weten...

Het weer was redelijk, wiselend bewolkt en de omgeving heuvelachtig. We reden verder naar de kust, richting Tanger. Harde wind, hard trekken aan het stuur.

Even aanleggen voor een lunch bij een benzinestation. De 'kok' liet ons eerst allerlei ondefinieerbare stukken vlees zien, die ergens in een pot lagen te wachten op consumptie.

Maar toen verdwwen plots onze eetlust. We kozen (weer) een gebakken ei met brood. Die tajins of wat er voor door gaat hebben we helemaal gehad.

Bij Larache zagen we de Atlantische oceaan voor ons! Dus wat naar rechts sturen om over land verder naar Tanger te rijden.

Maar nu gestopt in Asilah, een populaire kustplaats met weer een kasbah en een medina.

We krijgen nu echt het gevoel dat we dat wel gezien hebben. Met Tanger binnen handbereik moeten we met enige aarzeling vasststellen dat we nue echt aan het eind van onze trip komen.

Maartje herinnert ons eraan dat het stille zaterdag is.

We gaan er nu het zwijgen toe doen en wensen al onze lezers fijne Paasdagen.