Allah is goed, Jes is gelukkig beter. Dus vertrokken we weer geheel volgens ons vaste ritme om 0830, na het standaard ontbijt (koffie, brrod, abrikozen jam en jus d'orange/ waarom hebben ze nergens eens iets anders....). Ik bracht eerst nog even wat 'glow in the dark' armbandjes als cadeautje voor Peter Buitelaar's dochtertje (van Bikershome) langs.

De mooie route van vandaag bracht ons naar Marrakech over de Tizi n' Tichka pas en door de Ourika vallei. Ik dacht dat we het nu wel zo'n beetje gehad zouden hebben met mooie stukken weg voor de motor, maar niets was minder waar. Ook nu waren de bochten weer spectaculair voor motorrijders en de uitzichten zo mogelijk nog spectaculairder. Zoveel kleuren in allerlei lagen en met op de verre achtergrond de besneeuwde toppen van de hoge Atlas waar we de pas nemen. (als je op Google Earth dit gebied bekijkt zie je al die kleuren ook, maar dan denk je misschien dat het kleurverschil door de satellietfoto's komt).

Het is onbegrijpenlijk waarom er niet veel meer motorrijders dit land bezoeken. Dit land is zoveel mooier dan de Dolomieten en Route 66 bij elkaar. We zijn trouwens vandaag al wel meer motorrijders tegen gekomen dan in alle voorgaande dagen bij elkaar, echter wel in tegengestelde richting. De Spanjolen hebben namelijk vrij. Het was direct merkbaar dat we het relatief rustige woestijngebied hebben verlaten want gaandeweg kwamen we meer toeristen tegen. De temperatuur werd een stuk lager en de omgeving veel groener.

Onderweg hebben we een bezoekje gebracht aan de prachtige Aid Ben Haddou kasbah waarvoor we een omweg hebben gemaakt. Het is een van de acht Unesco heritage lokaties van Marokko. De meeste hebben we deze reis bezocht of gaan deze nog bezoeken.

De bergroute was voor mij vooral ook spannend omdat het benzinepeil van m'n motor laag was. Ik kon nog zo'n 60 km rijden en ik dacht dat we voor dat de benzine op was wel een tankstation tegen zouden komen. Dat bleek niet het geval en zat ik met samengeknepen billen van de spanning kilometer na kilometer te hopen op een tankstation. Uiteindelijk heb ik met een bijna lege tank nog 120 km ipv de 60 af kunnen. Bij het tankstation lunchten we ook en spraken we met wat Spaanse endurorijders, die net als wij terugkwamen uit de woestijn. Zij hadden bijna geheel off road gereden (hadden daar ook de motoren voor met dito noppenbanden). Het gaf ons een goed gevoel toen ze ons vertelden dat ze ook om moesten keren op het zelfde punt als wij (zie dag 11).

Aan het begin van de middag kwamen we aan in Marrakech. Het is een stad in een grote chaos. Met weemoed dacht ik al terug aan de woestijn. Een jochie op een brommer escorteerde ons (voor 7 euro) naar een hotel vlak bij het beroemde Dermaa El Fna plein. De prijzen liggen horer dan we gewend zijn. Nu in dit internetcafe kan je het lawaai van de omgeving goed horen. Veel toeristen tussen traditioneel geklede bevolking: een rare mengelmoes. We gaan zo het plein op om her en der iets te snacken en gaan morgen de stad verder bekijken.