Dag 7. Fes (162 / 3114km)

Vanmorgen geen warm water in het hotel, maar gelukkig wel een warme dag! Zo n 25 graden!

Ons plan was dwars door de Midden Atlas naar het zuiden te trekken, richting Midelt, maar dat vonden we toch te ver om zonder overnachting te doen. Want ook hier zit niemand in de bergen op je te wachten. Daarom gaan we eerst van Taza naar Fés en dan naar het zuiden. Dat is een betere weg.

Maar de weg naart Fés is niet echt bijzonder, daarom via een ommetje door de bergen zuid van Taza.

Vanmiddag in Fés gewandeld en morgen blijven we hier nog een dag om de medina hier te zien. Daarover morgen meer.

Nu iets over Marokkaanse vrouwen, voor zover wij die ontmoet hebben of kunnen ontmoeten. (niet dat wij nu weten hoe het zit: Waarom kan Allah het niet eens wat beter uitleggen?)

Op straat zie je vrijwel overal alleen mannen. Vrouwen zijn thuis of doen het werk op het land. Hier in Fes wel opvallendveel vrouwen. Jonge meiden zien er vaak goed uit, maar zodra ze getrouwd zijn, hebben ze plotseling een andere rol, zo lijkt het. Kleden zich dan ook anders, gesluierd e.d.

Toen we in Tetouan waren, maakte een passerende vrouw een opmerking naar onze gids.Gewoon vriendelijk.De gids reageerde er niet op. We vroegen wat de vrouw zei. De gids vertelde dat de vrouw ons eerder ook had zien lopen. Maar waarom reageer je dan niet? Mannen mogen niet spreken tegen gehuwde vrouwen, was de verklaring.

Dat zouden westerse vrouwen ook wel willen: niet tegengesproken worden...

In Chefchaouen ontmoetten we 2 Nederlandse meisjes op en terrasje. Peter vroeghoe het was om als 2 meisjes door Marokko te reizen. Onmiddellijk kregen we verhalen over hun slechte ervaringen met Marokkaanse mannen.

Ze dronken ergens wijn op een terras (alcohol heeft Allah hier verboden) en een Marokkaan spuugde erin. Regelmatig werden ze lastig gevallen, men zat aan hun bagage en aan henzelf. Er werd onderling over de meisjes gesproken, zonder dat ze wisten wat er gezegd werd, niet bediend worden opo een terras, etc. Gelukkig konden ze een aantal dagen met 2 Belgische mannen reizen. Toen was er niks aan de hand, maar deze mannen waren weer weg en nu waren ze weer samen.

Ze weten nu zeker dat ze alleen nog naar Marokko zouden gaan als er een man bij is of als Allah eens uit een ander vaatje gaat tappen.

Dag 6. Taza/ Rif en we ruiken de woestijn (319 / 2952 km)

Hoi allemaal,

Vandaag een superdag waarin we 319 km hebben gereden. Ik werd trouwenszelf gewekt door een oproep tot gebed om 04.55 uurwaarna allerlei luidruchtig sprekende mannen langs het hotel liepen. Daarna kon ik de slaap niet meer vatten (Jes had nergens last van, en misschien waren zij juist gewekt door zijn gesnurk). Het Rif gebergte stond op het programma, maar eerst hebben we Chefchaoen zien ontwaken en we dachten dat al die stalletjes in de medina al weer volop in actie waren, maar dat bleek helemaal niet het geval. Om half negen ontbeten in het hotel (soort pannenkoekjes met honing, melk met een beetje koffie erin en sinaasappellimonade). Uur of 9 vertrokken. Was best koud want we reden op ongeveer 1000 a 1400m hoogte en vaak in de wolken. Vaak gebaarden allerlei mannen dat we moesten stoppen om hash te kopen, maar we besloten dat pas op de terugweg te doen as we wat meer ruimte in de tassen hebben ;-) Gestopt in de rovershoofdstqad van Marokko, Ketala en daar koffie gedronken. In het geheel geen andere toeristen gezien en dus waren wij een bezienswaardigheid en een potentieel object voor uiteraard handel. Verder onderweg roept, knippert met lichten, toetert en zwaait iedereen naar ons. Jes denkt dat dit uitsuitend vriendelijk bedoeld is. Op een gegeven moment waren we het Rif gebergde overgetrokken en reden we de warmte in. Meer en meer veranderde het lqndschap. Veel cactussen, olijfbomen en her en der een palmboom. Hele mooie route met er weinig verkeer. We namen de kleine binnenweggetjes die daar waar de weg was weggesoeld dus overgingen in een off road pad. Dus onze eerste off road ervaring opgedaan op bochtige bergweggetjes met mooie vergezichten. In de verte zagen we de besneeuwde toppen van de Atlasbergen liggen. Met nog 60 km te gaan tot Taza opeens een proleem met m'n motor. Gelukkig kwam Jes al snel tot het techische inzicht dat de remhendel door de beschermkap actief was waardoor ik continue remde en de remschijven voorroodgloeiendwerden. Was weer snel verholpen. Ander ongemakje was dat m'n darmen opeens opspeelden, zodat ik genoodzaakt was iets tijdelijks in het Marokkaanse landschap achter te laten. We reden Taza in bij schemering en vonden een hotel via Lonely Planet

Dag 5, Chefchaouen (115 / 2633 km)

Vandaag kaartjes gekocht voor de boot naar Ceuta. Lege loketten, snel klaar. Na het lied van Maartje en Annick moesten we natuurlijk denken aan drs. P. De veerboot. Heen en weer.... Motoren dus vastgesjord.

In Ceuta waren ze blij met ons, mochten zo doorrijden en kregen benzine voor 88 ct. per liter.

Maar bij de grens met Marokko wilden ze ons ontmoedigen. Maar dankzijeen behulpzame Marokkaan kondenwe de bureaucratie de baas.

Marokkanen zijn erg aardig als ze denken geld van je te kunnen krijgen. Bij stoplichten werden we aangesproken door een Marokkaan op motorfiets. Hij wilde ons de stad laten zien. En wij trapten erin.

Maar Tetouan is wel een heel bijzondere stad. De medina (oud centrum met talloze kleine steegjes en winkeltjes) staat op de Wereld erfgoedlijst van de UNESCO. Natuurlijk werden we ook verschillende winkeltjes binnengesleurd, maar voor ons was het 'kijken, kijken, niet kopen' zoals ze dat hier in het Nederlands kennen.

Velen spreken hierwat Nederlands (waarom doen ze dat in Nederland niet?)

Verder naar Chefchaouen, door het RIF gebergte. Prachtig gebied, lijkt een beetje op Zwitserland.

In Chefchaoun gezocht naar het hotel dat Frits en Ineke noemden, maar vlakbij werden we een ander hotel ingetrokken. Was ook goed. Dankzij de tip dus.

Tenslotte, de gar-min laat het hier echt afweten, maar Peter blijft ermee worstelen, de Zumo-worstelaar ....

(dit moeten we typen met een Marokkaans toetsenbord....)

Dag 4. Marokko in zicht bij Algeciras (645 / 2518 km)

Vandaag weer een gevarieerde dag. 645 km gereden, dus nu 2518 km onderweg. Dat is voor ons beiden al goed te merken in de rechter ´gas´ hand en arm. We vertrokken met een onbewolkte hemel vanuit Aranjuez. Ontbijt ´genoten´ in een rokerige cafetaria (tosti, koffie en jus d´orange). De eerste uren snelweg genomen omdat we geen zin hadden weer in het donker langs bergweggetjes te rijden. Keiharde wind om de oren en het was erg koud op de Spaanse hoogvlakte (ca 1000 meter hoog). Eindeloze weg met heel af en toe een auto. We kwamen nog 2 teams van de ´hero´s of legend´ tegen met landrovers en vrachtwagens. Zij zijn zaterdag vanuit Parijs vertrokken en rijden een van de voormalige Dakar ralleys. We komen ze later in de woestijn vast nog vaker tegen want wij ´pakken´ twee Dakar routes in Marokko. Na een zacht stokbroodje ´tonijn´ bij een tankstation als lunch genoten te hebben (we hadden geen zin in een uitvoerige lunch zoals gisteren) besloten we van de snelweg af te gaan en namen kronkelweggetjes de bergen (Sierra Nevada en haar uitlopers) in. Al met al zo´n 150 km op dit soort weggetjes gereden. Alsof er geen einde aan kwam! Maar wel erg mooi. Alle bomen in bloei. De motoren lopen trouwens als een zonnetje! Zeker 8000 bochten gemaakt tot je er duizelig van werd. Veel remmen optrekken bochten hangen en sporadisch tegemoetkomende auto´s ontwijkend. Soms deed de Garmin wat eigenzinnig en belandden we in een of ander klein dorpje in een doordlopende steeg met een helling naar beneden van 45 graden. Ging goed omdat een oud vrouwtje ons hielp en gebaarde dat het zo niet goed ging en dat we om moetsen keren. Toen maar weer even de kaart van Jes ter hand genomen en de Garmin gelaten voor wat die was. Vlak bij Granada de snelweg weer teruggevonden en toen in een ruk doorgeknald via Malaga en Marbella naar Algeciras. Wat een bende was het daar langs die ´costa del golf´ zeg. Alleen maar bebouwing, maarwel met een heerlijke temperatuur (meer dan 20 gr) en palmbomen.We zagen de ontblote dikbuikige toeristen bij Torremilinos al weer langs de snelweg drentelen. In Algeciras was onze pijp weer leeg en vonden we heel snel een goed en goedkoop hotelletje met op 100 meter afstand een internet cafe waar ik dit bericht nu intyp en waar we fotos kunnen uploaden. Morgen de overtocht en met de tips van oa Frits en Ineke zal dat wel snel verlopen. Bye allemaal en bedankt voor de leuke reacties!!!

Dag 3 voorbij Madrid, (582 / 1873 km)

Vandaag begint het ergens op te lijken. Eerst de Pyreneeen over. Peter heeft de route in zijn ¨gar min¨. Via woonerven, rosse buurten, sloppen en stegen zien we uiteindelijk kans Bayonnne te verlaten. Maar dan volgt er een fantastische route door het gebergte. Besneeuwde toppen, maar ook bloesem aan bomen. Ineens zijn we in Spanje. We verstaan niemand meer. En niemand ons. Om vast te wennen aan Marokko. Het maakt ons niet meer uit wat ze daar zeggen. Na Pamplona veranderen de bergen langzaam in de heuvels van de hoogvlakte. Een enorm gebied met spectaculaire vergezichten, uitstekende wegen (van ons EU-geld...) en vrijwel geen verkeer. Dus we konden de motoren flink de sporen geven. Om een uur of een stopten we in een dorpje om te lunchen. Op het marktplein hadden we veel bekijks met de motoren. Oudere mannetjes (voor ons is iedereen hier beneden de maat) wezen ons de weg naar het lokale restaurant en bewaakten de motoren. Het restaurant was niet voorbereid op onze komst. Er was een half uur voor nodig om een tafel te dekken, maar toen werden we dan ook door een heel vriendelijk meisje bediend. Peter was daarvan zo gecharmeerd dat hij een heel glas Rioja over tafel gooide... Het maakte weinig indruk.. Bij het vertrek zagen we ooievaars op een nest op de kerktoren. Leuk gezicht. In de middag weer flink aan het gas, want we waren wat achter op het schema. Gewoon een feestje om zo door dit bijzondere decor te rijden! Wat laat, maar toch vonden we snel een hotel in Aranjuez, Z-O van Madrid. Pijntjes en andere ongemakken? Pijn in de rechterhand en arm, pijn in de nek, schouder, maar daar hoor je ons niet over... Bijna 12 uur op pad geweest en tot nog toe 1873 km gevorderd (vandaag 582 km).

dag 2: Bayonne (588 km - 1291 cum.)

Hallo allemaal.

Vandaag na een goede nacht slaap en een leuke avond in Blois weer veel snelweg gezien . Was soms erg koud. Vooral toen we even een lunchstop maakten ergens. De binnenkant van m'n helm komt regelmatig onder de druppels van mn neus te zitten, van de kou. We besloten om ergens na Bordeaux in een echt truckersscafe met wat koffie weer warm te worden. Dit lukte. Tijdens het rijden besef je vaak hoe veel vrijheid je deze reis geeft. Toerend op de motor met gave muziek van Tony Joe White in m'n helm en een waterig zonnetje door de wolken. Wat wil je nog meer..... We zitten nu in een Ierse pub aan de voet van de besneeuwde Pyreneeen. Leuke en lieve briefjes van de meiden thuis in m'n jas gevonden. Bayonne is een leuke plaats, maar ik hoop dat het straks droog is als we naar het hotel terug rijden. Morgen Spanje. Lijkt me leuk en onbekend. Bye.

dag 1: Arnhem-Blois (Fr) (703 km)

Nou, deze eerste dag is vlekkeloos verlopen. Wel wat koud, maar daarom is het goed toeven in een pub in Blois. Onderweg de gebruikelijke stops voor het tanken van benzine of het aftappen van de blaas. Over blazen gesproken, het waaide wel hard. Dat voelen wij dan nu nog in de nek. Maar met een biertje en een hapje hoor je ons niet klagen!

De geplande route

We hebbenvooraf globaal de route opgesteld die we denken te gaan rijden. In totaal zo'n 7 a 8000 kilometer op de motor. Misschien is het zwaar, maar er is onderweg veel te zien: Unesco werelderfgoed, mooie landschappen, veel rotsen, zand, soeks, medina's, lemen huizen, sneeuw, regen ijs, en hopenlijk veel zon.

Dag 1 : snelweg van Arnhem tot zover mogelijk richting Poitiers in Frankrijk: circa 7 a 800 km. We vertrekken op 6 maart om 8 uurvanuit Arnhem en rijden via Antwerpen, Parijs, Orleans, naar Blois of Poitiers. Alles via de snelweg. Wel saai en koud denk ik..

.

Dag 2: via hopenlijk mooie binnenwegen rijden we tot in zuid Frankrijk bij Bayonne of komen misschien al wel over de Pyreneen richting Pamplona in Spanje terecht. Circa 700 km

Dag 3. van Pamplona via Madrid over B-wegen dwars door Spanje tot in de buurt van Ciudad Real (circa 660 km)

Dag4: van Ciudad real naar ergens in de buurt van de veerboot naar Marokko (Algeciras) waarbij we verwachten de volgende dag Europa te verlaten om Afrika in te gaan (circa 550 km)

Dag 5: overtocht van Algeciras naar Ceuta in Marokko en vandaar door her Rif gebergte in Noord Marokko

Hoe het vanaf hier verloopt is qua doorlooptijd onzeker.... maar jullie kunnen het via deze weblog mooi volgen. We komen in ieder geval langs Taza, Midelt, Al Rachidia, Erfoud, Erg Chebbi, Tinerhir, Zagora, Oarzazate, Marrakech, Fez, Meknes en Tanger.